بسم الله الرحمن الرحیم

    امام رضا (ع)

بارگاه مقدس امام هشتم حضرت رضا (ع) در شهر مشهد است. نام شریف                                     ایشان علی و لقب آن بزرگوار رضا ست . امام رضا (ع) در سال 148 ه.ق در                                  مدینه متولد شدند و در سال 203 ه.ق در طوس به شهادت رسید. مدت                                             امامت آن بزرگوار 20 سال بود.ملت ایران وجود مرقد شریف ایشان رامایه ی                                       خیر و برکت وعزت خود می داند. شیعیان و عاشقان خانواده ی پیامبر اکرم                                     (ص)از نقاط مختلف جهان برای اظهار ارادت و محبت به شهر مشهد می آیند                                      و در جوار مرقد مطهر ایشان، اشک شوق ودلدادگی از دیدگانشان جاری می شود.                      

 نظر یادتون نرود

چه بگویم 

     که اشکم ،همه فریاد است.

آیا می دانید 1 لیتر سرکه در زمستان ، سنگین تر از تابستان است.

آیا می دانید خرما مانع پوسیدگی دندان می شود.

آیا می دانید عقرب ها تنها موجوداتی هستند که اشعه ی رادیو اکتیو تأثیری بر آنها ندارد.

آیا می دانید با یک مداد می توان خطی به طول 56 کیلو متر کشید.

آیا می دانید اجداد خفاش ها موش ها بوده اند.

آیا می دانید مورچه بولداگ سیاه در استرالیا می تواند با یک گاز انسان را از پا در آورد.

آیا می دانید فیل ها از بوی عسل خوششان نمی آید و حتی بوی عسل فیل ها را فراری می دهد.

داستان طنز تقسیم عمر

زمانی بود که پروردگار میان مخلوقات خود عمر تقسیم می کرد، رحمت و عطوفت خداوندی بر آن قرار گرفته بود که عمر را به میل و رضایت خودشان تعیین کند تا خشنودی آنها فراهم آورد.صف طولانی مخاوقات در عالم ملکوت اعلی کشیده شده بود و تا چشم کار می کرد، ادامه می یافت . مخلوقات یکی یکی پیش می آمدندو با رضا ورغبت آنهاعمرشان را تعیین می کردند آنها عمرشان را تعیین می کردند آنها خشنود روانه ی زمین شدند . نوبت به خر که رسید گفتند : «چه قدر عمر می خواهی ، سی سال کافیه ؟ »خر نالید وگفت : «سی سال؟ نه خیلی زیاد، دوازده سال بسه.» 

خدا دوازده سال عمر به او داد . نوبت به سگ رسید :«تو چه قدر عمر می خواهی ؟ سی سال کافیه ؟ سگ غرید و گفت :«سی سال نگهبانی ؟ نه خیلی زیاده ده سال بسه. خدا ده سال به اوعمر داد . نوبت به میمون رسید. میمون معلق زد گفت:«سی سال دلقکی؟نه خیلی زیاده هشت سال بسه. دست آخر نوبت رسید به انسان .:« خوب اشرف مخلوقات من،چه قدر عمر می خواهی ؟ سی سال عمر می خواهی ؟سی سال کافیه؟فقط سی سال؟ سی سال به کجای من می رسه پرور دگارا! تازه مزه ی زندگی رافهمیده_ ام .» «بسیار خوب هجده سال عمر خر رو هم می دم به تو . » «کمه پرور دگارا، کمه .»« بیست سال عمر سگ را هم بهت می دهم .» «بازهم کمه پروردگارا!»» «بیست دو    سال عمر میمون هم مال تو ، خوب شد ؟ » خوب برای همین است که در سی سال اول عمر ، انسان مزه ی واقعی زندگی را می چشد و هجده سال بعد مثل خر کار می کند تا زندگیش را رو به راه کنه و بیست سال بعد از چیزهایی که بدست می آورده ، نگهبانی می کند و بعد از آن هم پیر شده است و خرفت و مسخره ی دیگران!!!.